Kościół Parafialny usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu pośród zwartej zabudowy. Sylwetka kościoła wyróżnia się na tle prostych brył okolicznych bloków mieszkalnych i obiektów użyteczności publicznej. Projektanci starali się nadać świątyni charakter domu, w którym tutejsi wierni mogli by zbierać się na wspólne celebracje liturgiczne i modlitwę. Ten charakter podkreślony jest przez duży dwu spadowy dach pokryty gontem bitumicznym, który łagodnie nakrywa wnętrze kościoła. W trakcie realizacji jest elewacja świątyni wykonywana w postaci murów z cegły klinkierowej o barwie bursztynu. Fasada kościoła oraz kaplice boczne mają być obłożone płytami z białego wapienia działoszyńskiego. Charakterystycznym elementem świadczącym o sakralnym przeznaczeniu budowli jest dominująca nad resztą budowli fasada z wyraźnie zaznaczonym dużym wejściem i umieszczonym nad nim wysokim otworem okiennym z witrażem. Fasadę zwieńcza 8 metrowy ostrosłup zakończony 3 metrowym stalowym krzyżem. Specjalnego smaku dodaje wyeksponowanie sylwetek kaplic bocznych. Konstrukcja wieży kościelnej wykonana jest ze spawanych ze sobą kształtowników stalowych, zaś jej pokrycie z blachy cynkowo-tytanowej. Kościół zbudowany jest w technologii tradycyjnej (mur ceglany na zaprawie cementowo wapiennej) na planie kwadratu o boku 25 metrów. Przekątna wyznacza oś podłużną budowli, na której też umiejscowiono prezbiterium. We wnęce górującej nad nim znajduje się prosty drewniany krzyż, u którego podstawy ustawiono tabernakulum. Po prawej stronie krzyża zawieszono kopię obrazu Najświętszej Maryi Panny. Podzielenie wnętrza świątyni na nawę główną oraz dwie nawy boczne, w których usytuowano kaplice, wymuszone było koniecznością zastosowania filarów podtrzymujących kratową konstrukcję dachu. W kaplicy zachodniej umieszczono kopię obrazu Jezusa Miłosiernego, zaś w kaplicy wschodniej przewiduje się ustawienie chrzcielnicy. Wnętrze kościoła rozjaśnione jest dzięki światłu, przechodzącemu przez znajdujące się w oknach witraże autorstwa pani profesor Karoliny Ściegienny. Przedstawiają one sceny z życia Jezusa Chrystusa – odnalezienie Jezusa w świątyni oraz obecność na weselu w Kanie galilejskiej. Świątynia, choć jeszcze trwają rozmaite prace budowlane, jest ciepła. Efekt ten jest uzyskany dzięki ogrzewaniu podłogowemu. Wyposażenie kościoła ma charakter tymczasowy. Integralną część kościoła stanowi również przylegający bezpośrednio do niego budynek domu parafialnego. Znajdują się w nim: kancelaria parafialna, nowoczesna aula o wielorakim przeznaczeniu, pomieszczenia gospodarcze, jak i również wydzielona część mieszkalna dla kapłanów zbudowana w formie i funkcji podkreślającej wspólnotę życia braterskiego. Należy wspomnieć też o znajdującej się przed kościołem figurze Niepokalanej, która patronuje dziełu budowy nowej świątyni.

Mogłoby się wydawać, że na terenie stosunkowo niedawno powstałych osiedli mieszkaniowych, w kościołach parafialnych nie liczących sobie wiele lat, nie znajdziemy nic, co mogłoby przykuć uwagę historyka sztuki sakralnej. Taką właśnie jest parafia Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej znajdująca się w dzielnicy Północ w Częstochowie. Na pierwszy rzut oka na terenie parafii nie znajdziemy nic, co miałoby wartość historyczną, a byłoby związane z chrześcijaństwem, ale czy oby na pewno?

Od pewnego czasu w kościele rozwija się kult Miłosierdzia Bożego związany z obecnością obrazu Pana Jezusa Miłosiernego, który niedawno pojawił się w świątyni. Wielu laików dziwi tenże obraz, gdyż jest on inny niż ten znany, rozpowszechniony na całym świecie. Ksiądz proboszcz tutejszej parafii mówi, że ta podobizna Mistrza jest pierwszą jaka powstała według projektu siostry Faustyny Kowalskiej i dzięki pomocy księdza Michała Sopoćki. (Według Dzienniczka siostry Faustyny, Jezus, który objawił się jej 22 lutego 1931 roku w celi płockiego klasztoru w tej właśnie postaci, nakazał namalować obraz i obiecał, że dusza, która będzie czciła ten obraz, nie zginie). Kto namalował więc pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego i dlaczego jest on tak słabo znany?

Otóż autorem był malarz Eugeniusz Kazimirowski. Pracował nad nim od stycznia do czerwca 1934 roku. Po raz pierwszy został pokazany wiernym w 1935 w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli właśnie w dniu Święta Miłosierdzia Bożego w Ostrej Bramie w Wilnie. Obraz nie spodobał się św. Faustynie Kowalskiej, gdyż nie odpowiadał pięknu jej wizji Jezusa. Chrystus miał jej wówczas odpowiedzieć: "Nie w piękności farby ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce mojej". Po wrześniu 1939 roku dzieło znalazło się poza granicami naszego kraju i dla Polaków pozostawało niedostępne przez następne 30 lat. Kilkukrotnie zmieniając miejsce pobytu, cudownie ocalało przed zniszczeniem przez władze komunistyczne. Dopiero w 1986 roku zostało potajemnie przewiezione z Nowej Rudy do Grodna, a potem do Wilna. Po renowacji obraz trafił do polskiego kościoła pw. Świętego Ducha. Obraz ten słynie wieloma łaskami. Do dziś otoczony jest niezwykłą czcią i nabożeństwem. To w tym dominikańskim sanktuarium przed podobizną Jezusa Miłosiernego w 1993 roku modlił się Ojciec Święty Jan Paweł II.

Jednak w międzyczasie, w 1943 roku powstała inna wersja obrazu autorstwa Adolfa Hyły - jako wotum artysty za ocalenie życia. Umieszczony został w kaplicy klasztornej w Krakowie - Łagiewnikach i uroczyście poświęcony przez o. Andrasza. Wskutek braku kontaktu z Wileńszczyzną, która razem z Litwą została włączona do ZSRR po zakończeniu II wojny światowej i nieznanym dla zachodu losem obrazu pędzla E. Kazimirowskiego, dzieło autorstwa A. Hyły stało się powszechnie znane, a jego reprodukcje trafiły niemal do wszystkich krajów świata. Aby ustrzec oryginał obrazu autorstwa Kazimirowskiego przed dostaniem się w niepowołane ręce, a jednocześnie nie pozwolić na narażenie wiernych na brak kontaktu z Jezusem Miłosiernym, w czasach komunistycznych wykonano kopię dzieła. Po kilku latach, dzięki staraniom obecnego proboszcza parafii NMP Częstochowskiej ks. kan. Ryszarda Umańskiego, ta pierwsza kopia obrazu (w czasie gdy już nie spełniała swojej funkcji, gdyż w kościele pw. Świętego Ducha w Wilnie można podziwiać oryginał obrazu) trafiła do Częstochowy. Miało to miejsce podczas pielgrzymki parafialnej do Wilna w lipcu 2007 roku. Na obrazie przedstawiony jest Jezus ubrany w białą szatę. Kolor biały jest symbolem czystości i nieskazitelności, ale także czegoś nowego, nieznanego i niedostępnego, czyli rzeczywistości, w której uczestniczy Chrystus jako Syn Boży, a do której człowiek może zbliżyć się tylko w minimalnym stopniu. Biel jest także symbolem radości i nowego życia. Dlatego też po dokonaniu sakramentu chrztu zakłada się dziecku białą szatę. W ten sposób wyraża się myśl, że dziecko może cieszyć się już nowym życiem we wspólnocie Kościoła. Chrystus jest ukazany w postaci stojącej z uniesioną prawą rękš w geście błogosławieństwa, lewa ręka wskazuje na serce, z którego wychodzą promienie: jasnoniebieski i czerwony. Ten pierwszy oznacza wodę, czerwony zaś krew. Woda jest symbolem oczyszczenia i życia. Jest ona także symbolem działania Ducha Świętego. Z kolei krew jest symbolem krzyża oraz cierpienia, przez które przeszedł Chrystus, aby człowiek mógł dostąpić oczyszczenia. Krew jest więc nierozerwalnie związana z wodą. Stanowi ona ponadto bliskie nawiązanie do Eucharystii, będącej upamiętnieniem ofiary, jaką złożył Syn Boży. Pod obrazem znajduje się napis: Jezu, ufam Tobie. Poznawszy historię obrazu, należy stwierdzić że w parafii NMP Częstochowskiej w Częstochowie znajduje się przedmiot sakralny o wartości historycznej - jest nim właśnie kopia obrazu Jezusa Miłosiernego. Wizerunek sprzyja rozwojowi kultu Miłosierdzia Bożego i jest chlubą parafian.

Źródła:

• Cykl ogłoszeń parafialnych wygłoszonych przez ks. kan. Ryszarda Umańskiego w kościele parafialnym NMP Częstochowskiej w Częstochowie dotyczących kopii obrazu Jezusa Miłosiernego.
• Różycki, Miłosierdzie Boże. Zasadnicze rysy Nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, Kraków 1982.
• E. Boniewicz, Głośmy orędzie Bożego Miłosierdzia, Częstochowa 2000.
• Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego, Historia obrazu Jezusa Miłosiernego [na:] http://www.opoka.org.pl/.

W 1992 roku na mocy papieskiej bulli Totus Poloniae Populus rozpoczęła się w Polsce największa reorganizacja struktur kościelnych. Jej celem było zmniejszenie obszaru diecezji, aby umożliwić jak najlepszą posługę duszpasterską biskupów wobec mieszkańców powierzonych im diecezji. Do czasu tych zmian w Polsce było 5 archidiecezji i 22 diecezje. Dokument papieski powołał do istnienia Ordynariat Polowy oraz 13 nowych diecezji. 8 dotychczasowych zostało podniesionych do rangi archidiecezji. W 1996 r. Papież utworzył archidiecezję i diecezję obrządku bizantyńsko-ukraińskiego, a w roku 2004 reforma kościelnych struktur w Polsce została zakończona erygowaniem dwóch nowych diecezji. Obecnie Kościół Katolicki w Polsce składa się z 44 jednostek terytorialnych czyli z 14 archidiecezji metropolitalnych rzymskokatolickich, 27 diecezji rzymskokatolickich, rzymskokatolickiego ordynariatu polowego oraz 1 archidiecezji i 1 diecezji greckokatolickich.

Bulla papieska z roku 1992 m. in. podniosła do rangi Archidiecezji dotychczasową Diecezję Częstochowską. Ponadto powstała wówczas Częstochowska Prowincja Kościelna (Metropolia Częstochowska) którą tworzą: Archidiecezja Częstochowska, Diecezja Sosnowiecka i Diecezja Radomska. Tym samym Biskup Ordynariusz Częstochowski otrzymał tytuł Arcybiskupa Metropolity.

Patronką Metropolii Częstochowskiej jest Najświętsza Maryja Panna Częstochowska. Reorganizacja diecezji szła w parze ze zmianami struktur parafialnych, których celem było także umożliwienie lepszej posługi duszpasterskiej proboszczów i wikariuszy wobec mieszkańców parafii. Dlatego już w 1992 roku powstała inicjatywa powołania do istnienia parafii, która obejmować będzie mieszkańców Osiedla „B” dzielnicy Północ w Częstochowie. Patronką tej parafii zostaje Najświętsza Maryja Panna Częstochowska. Tytuł ten ma za zadanie z jednej strony podkreślić historyczny moment powstania Metropolii Częstochowskiej (nowa parafia będzie jakby wotum wdzięczności za ten fakt – stąd tożsamość patronalna Metropolii i Parafii). Z drugiej strony podkreśla charyzmat miejsca (genius loci) jakim jest Częstochowa, a w niej Jasna Góra. Dla mieszkańców parafii dar tak Wielkiej Patronki jest szczególny: Maryja jest tą, którą w najpewniejszy sposób uczy jak być z Bogiem w całym życiu. Ponadto w Częstochowie nie było kościoła o tym tytule – nawet na Jasnej Górze bazylika nosi tytuł Wniebowzięcia NMP, a Kaplica Cudownego Obrazu jest pod wezwaniem Narodzenia NMP.

Jak każde dzieło Kościoła tak i powstanie tej parafii nie było pozbawione trudności (o czym można było przeczytać w lokalnych gazetach). Przygotowania do powołania tej placówki rozpoczął oficjalnie w okresie Bożego Narodzenia 1992 r. wyznaczony do tego przez abp. S. Nowaka ks. Henryk Rabenda, wikariusz parafii św. Wojciecha BM. W czasie wizyty kolędowej na terenie przyszłej parafii informował mieszkańców o inicjatywie powstania nowej placówki. Podejmował także starania o załatwienie formalności związanych z lokalizacją kościoła dla tej parafii. W kwietniu 1994 r. zrezygnował z tej misji, a podjął ją z pozycji wikariusza parafii św. Wojciecha BM ks. Krzysztof Jacniacki. 8 grudnia 1994 r. pierwsze działki zostały przekazane w wieczyste użytkowanie parafii św. Wojciecha (która mając osobowość prawną mogła je przejąć). Zgodę na budowę tymczasowej kaplicy uzyskano 27 grudnia tegoż 1994 r.

Jej budowa rozpoczęła się 17 kwietnia 1995 roku, a ukończono w ostatnim tygodniu lipca 1995 r. Tak sprawne wykonanie tego zadania było możliwe dzięki ogromnemu zaangażowaniu części przyszłych parafian wśród których podkreślić trzeba postać p. Zenona Grzelińskiego. Parafię powołał arcybiskup Stanisław Nowak 31 lipca 1995 r. wydzielając jej teren z parafii św. Wojciecha BM oraz św. Maksymiliana Marii Kolbego i św. Jana Kantego. Pierwszym jej proboszczem został ks. Krzysztof Jacniacki, który 7 sierpnia 1995 r. rozpoczął w kaplicy sprawowanie liturgii i posługi duszpasterskiej. 24 sierpnia 1995 r. na Jasnej Górze po uroczystej Mszy św. została poświęcona przez biskupa pomocniczego łódzkiego Adama Lepę kopia Obrazu NMP Jasnogórskiej – dar przeora Jasnej Góry o. Szczepana Kośnika. Obraz ten przewieziono w godzinie Apelu Jasnogórskiego do kaplicy parafialnej.

W niedzielę 27 sierpnia 1995 w czasie pierwszej Mszy św. odpustowej, celebrowanej przez ks. prałata Piotra Miklasińskiego, ks. Krzysztof Jacniacki został oficjalnie wprowadzony w urząd proboszcza tej nowej wspólnoty parafialnej.

Dnia 2 grudnia 1995 r. abp Stanisław Nowak poświęcił plac pod budowę kościoła oraz kaplicę. Projekt architektoniczny nowego kościoła przygotowała mgr inż. arch. Irena Czerwińska, a projekt konstrukcyjny mgr inż. Władysław Możejko. Pozwolenie na budowę uzyskano 4 września 1997 r. 18 września rozpoczęto prace budowlane. 3 grudnia tegoż roku bp Antoni Długosz poświęcił fundamenty kościoła. W 1998 r. wykonano mury prezbiterium oraz całość murów konstrukcyjnych domu parafialnego wraz z przykryciem go dachem. Ten etap prac poświęcił abp S. Nowak 12 października 1998 r.

W 1999 r. ukończono całość murów konstrukcyjnych kościoła, a w roku 2000 przykryto kościół dachem, kończąc budowę w stanie surowym.

29 września 2000 abp S. Nowak dokonał wmurowania kamienia węgielnego w mury wznoszonej świątyni. Od tego momentu w nowym kościele sprawowana jest liturgia. Równolegle do posługi liturgicznej prowadzone są systematyczne prace wykończeniowe i instalacyjne wewnątrz, jak i na zewnątrz nowo powstałej świątyni. I tak w 2001 przygotowano cześć domu parafialnego do zamieszkania przez księży; w 2002 roku wykonano instalację ogrzewania podłogowego w kościele oraz instalację elektryczną i nagłośnieniową; w roku 2003 otynkowano wnętrze świątyni, a w roku 2004 fasadę kościoła zwieńczono wieżą i krzyżem. Wewnątrz domu parafialnego zakończono wykonywanie sal spotkań duszpasterskich. Pod koniec 2005 roku zakończono prace związane z sufitem kościoła.

W roku 2006 nastąpiła zmiana Ks. Proboszcza - został nim ks. Ryszard Umański. W 2007 roku Parafianie wraz z księdzem Proboszczem przywieźli z Wilna kopię obrazu Jezusa Miłosiernego, który został powieszeny w bocznej kaplicy. W marcu tegoż roku został przeprowadzony montaż wszystkich drzwi drewnianych do kościoła. Następnie prace przy: elewacja zewnętrzna całego kościoła i plebanii, montaż płytek marmurowych przy oknach kościoła. 2 grudnia 2007 poświęcenie kaplicy Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu. W 2008 roku zmiana całego nagłośnienia w całym kościele i zakupienie organów. W 2009 wybudowanie prezbiterium kościoła, położenie posadzki, wybudowanie marmurowego ołtarza, ambonki i miejsca na obraz Matki Bożej. W sierpniu 2009 poświęcenie ikony Matki Bożej w głównym ołtarzu przez abpa Stanisława Nowaka. W 2010 powieszenie w bocznej kaplicy obrazu bł. Jana Pawła II i obrazu i relikwii bł. ks. Jerzego Popiełuszki. W 2011 położenie posadzki na całym kościele, w czasie misji powieszenie obrazów w bocznych kaplicach: św. ojca Pio, św. siostry Faustyny, sługi Bożego Stefana Wyszyńskiego. 28 sierpnia poświęcenie figury Matki Bożej w oknie zewnętrznym,dar Ks. Arcybiskupa Stanisława Nowaka. 2011 remont wieży kościoła. W 2012 poświęcenie figur Matki Bożej, Serca Pana Jezusa, św. Józefa postawionych w otoczeniu kościoła. Zakup ławek i klęczników dębowych do kościoła. W 2013 zmiana sufitu w prezbiterium i powieszenie lampionów.

Integralną część kościoła stanowi również przylegający bezpośrednio do niego budynek domu parafialnego. Znajdują się w nim: kancelaria parafialna, nowoczesna aula o wielorakim przeznaczeniu, pomieszczenia gospodarcze, jak i również wydzielona część mieszkalna dla kapłanów.

Cudowny Obraz Matki Bożej Częstochowskiej

Obraz przedstawia Najświętszą Maryję Pannę w postaci stojącej z Dzieciątkiem Jezus na ręku. Maryja jest frontalnie zwrócona do wiernych, co podkreśla przede wszystkim Jej dominujące oblicze. Twarz Dzieciątka oscyluje w kierunku patrzącego, choć nie zatrzymuje na nim wzroku. Obydwie twarze łączy wyraz zamyślenia, jakby pewnej nieobecności i powagi. Prawy policzek Matki Bożej znaczą dwie równolegle biegnące rysy, przecięte trzecią na linii nosa. Na szyi występuje sześć cięć, z których dwa są widoczne dość wyraźnie, cztery zaś pozostałe - słabiej. Jezus spoczywa na lewym ramieniu Maryi, przyodziany w sukienkę koloru karminowego. W lewej ręce trzyma księgę, prawą zaś unosi ku górze w charakterystycznym geście nauczyciela, władcy lub do błogosławieństwa. Prawa ręka Maryi spoczywa na piersi. Niebiesko-granatowa suknia i tego samego koloru płaszcz Maryi ozdobione są motywami złocistych lilii. Nad czołem Dziewicy namalowana została sześcioramienna gwiazda. Główne tło Obrazu jest koloru niebiesko-zielonego, który przechodzi w odcień morskiej fali. Dominującym elementem Ikony są złote nimby wokół głowy Maryi i Jezusa, które zlewają się w jedną kompozycję, stanowiąc bardzo charakterystyczny detal kontrastujący z ciemną karnacją twarzy postaci.

Ikona Matki Bożej Częstochowskiej w naszym kościele została napisana przez Panią Bogumiłę Zentner z Częstochowy o wymiarach: 120 cm długość i 180 cm szerokość. Obraz umieszczono w srebnej ramie o szerokości 40 cm. Matka Boża w ręku trzyma złotą różę wykonaną przez Pana Mariusza Drapikowskiego gdańskiego artysty, ufundowana przez dzieci z parafii.